திரைப்பட இயக்குனர் வைசாகின் ‘டர்போ’ பாரம்பரியமாய் இருந்து வரும் பழைய சிக்கல்களை மறுபயன்படுத்துவதற்காகவும், புதியதாய் ஒன்றையும் முயற்சிக்காததற்காகவும் நினைவில் கொள்ளப்படும்.
‘டர்போ’ படத்தின் பின்புலத்தில் ஆற்றல் மிக்க, ஆனால் ஒரே மாதிரியான பின்னணி இசையின் இடையே, ‘டர்போ’ ஜோஸ் (மம்மூட்டி) தனது அடிக்கடி நடைபெறும் சண்டைகளில் ஒன்றில் ஈடுபடப் போகும் போது ஒவ்வொரு முறையும் கேட்கப்படும் வெறுவெறுப்பான சத்தங்கள் தெரியும். இது அவர் வெளிப்படுத்தவிருக்கும் வன்முறைக்கு முன்னோட்டமாகவும், எதிர்பார்ப்பை உருவாக்கவும் பயன்படுகிறது. வாக்குறுதியளிக்கப்பட்ட அதிரடி தொடர்கிறது, ஆனால் அது மிகச் சிலபலமான அடித்தளத்தில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதால், ஒரு கட்டத்தில் வாகனம் அதிக வேகத்தை அடையுமா இல்லையா என்பதில் அதிகம் அக்கறை கொள்வது நிற்கும்.
ஆனால், இயக்குனர் வைசாகின் முந்தைய படம் மோசமான ‘மான்ஸ்டர்’ என்பதைக் கருத்தில் கொண்டால், ‘டர்போ’ முழுவதுமாய் முன்னேற்றமாகவே தெரிகிறது. ‘டர்போ’ கதை குறைந்தபட்சமாகவே இருக்க வேண்டும், அனைத்து அதிரடி காட்சிகளையும் காட்சிப்படுத்த ஒரு சுருக்கமான கதையை உருவாக்க வேண்டும் என்ற தத்துவத்தின் மீது இயங்குகிறது. திரைக்கதையாசிரியர் மிதுன் மனுவேல் தாமஸ் இதனை வழங்குவதற்காகவே பணியமர்த்தப்பட்டார். இதனால், அவரது திரைக்கதை எழுத்து தொழில்முறை வாழ்க்கையின் இறங்குமுகத்தை மாற்றும் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை.
விஸ்வாசிக்காத திரைக்கதை மற்றும் மம்மூட்டி உட்பட வேறு எந்த நடிகரின் திறமையும் பயன்படுத்தப்படாமல் இருப்பதால், ‘டர்போ’ ஒரு பார்வையாளரின் மனதில் அடித்தளத்தையே நிலையாக நிறுத்தாது.
